| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
| 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 |
dziś jest wielki dzień. wstałam z myślą, że dedykuje go rzucaniu pracy i tak też zrobie;p no cóż;p przynajmniej wytrzymałam dłużej niż przy sprzedawaniu papeterii.. co mi się do dziś kojarzy z domokrążctwem. w każdym bądź razie będę dzielna i asertywna na zapewnienia ze dam rade zczaić tajniki lakierobejcy <cfaniara> wyjdę zwycięsko i bohatersko i niech się cmokają sami.
miałam gupi sen, że zginąłeś.. nie wiem jak, nie wiem co, pamiętam tylko że obudziłam się strasznie wystrachana i chciałam żebyś mnie męskim ramieniem pocieszył więc zaczęłam symulować krzyki przezsenne, ale jakoś mi to tak sztucznie wychodziło, że nie przejmuj - też bym się nie obudziłą;p
nie wiem co masz do pkp, bardzo urocze miejsce:> nie wiem co ja do niego mam, mnie tam dobrze.. i nie kapiszi ja poczemu Ty tak brzydko zareagowałeś:> ;(
a tak poważnie to w ogóle i w szczególe czuje się jak na prochach.. może rzucę ją jutro? poniedziałki to takie gupie dni;p
nie potrafię odszukać w sobie tego o co mi chodzi. czasem człowiek gdy coś przeskrobie czuje się tak jakby miał się wytłumaczyć cyz to naprawić czy w ogóle wyrzty nie dają mu spokojnie sobie wegetować. czuję się tak cały czas odkąd wróciłam wczoraj z pcv. tak jakby coś mnie męczyło, tylko nie pamiętam o co mi cho:/ upierdliwe ustrojstwo :(
pomimo tego, że mam nadzieję, nie do końca wierzę w to, że będzie lepiej. nie ma już czego naprawiać ale można zacząć od początku zupełnie inaczej. mam cholerną tremę przed tym wszystkim, boje się że znów się potknę, że nie dam rady. że dam mu odejść:/ i najpierw sama je sobą zabije. czy to nie jest tak, że najpierw powinnam stoczyć bój z sobą? jak mogę stać obok siebie i przyjmować Kogoś, gdy jest jak jest. boje, boje, boje się.
boje się że całe to pragnienie Jego jest szukaniem na oślep ratunku, załatywaniem dziury, zajmowaniem czyjegoś miejsca, podsiadywaniem w fotelu z inicjałami F. i choć nie pragnę niczego bardziej jak prosić o jeszcze jedną szansę, to czuje się jak zdrajca w stosunku do F. to On miał być naszym życiem za 15dni.
nie wiem co zrobić. nosze w żołądku niezidentyfikowane ciało obce, które nie daje mi się dobrze wyspać, drażni neurony sumienia.
aktualnie ciągle rozchodzi się o interes oknowodrzwiowy, klejowy, pedzlowy, gipsowy, szpachlowy, ościeżnicowy i nieodłącznie wiążący się jak pan bóg nakazał z pacami styropianowymi. chcę tam zostać.. bo raz E., opróćz tego że ma zjechane poczucie wszystkiego jest świetną towarzyszką tych gupich wydłużających się na maksa, oszukujących mnie za pomocą wskazówek zegara ośmiu godzin, dwa kierowniczka z którą można konie kraść jest genialnym przykładem kierowniczki z którą te konie kraść można. a z drugiej strony... ja się tam nudzę:/ potrzebuje coś robić, a nie siedzieć 8h na dupie, bo tego jeszcze nie umiem i tego i tamtego. porażka. nie ma szans że połapie czym się różni pięczio od trzykomorowego okna, bo mi to wisu ile tych komór tam ma i nie kapiszi poczemu ludzie sobie życie utrudniają. przez ten tydzień niczego oprócz obliczania rabatów, vatów i wyceny okien się nie nauczyłam. no może jeszcze udoskonaliłam umiejętności w robieniu kawy i zamiataniu podłogi. i teraz tak, zrezygnuje to cały świat wytknie mnie palcem i będzie drwił, że nie dałam rady i było wiadomo już na starcie. grr nie wiem czy się męczyć dalej czy odpuścić i mieć wszystkich gdzieś jak się komu coś nie podoba.
jedyny plus to to że 8, w sumie z dojazdem 9 godz. poza domem.. coś genialnego. wychodząc zamykam za sobą drzwi i zostawiam myśli co ich za wiele tutaj. niech duszą się same.
w sumie to nie jestem obliczalna chyba. bo 2+2 to ile to było?
transformery.. hm. jak na kogoś kto oprócz bionicle nie trawił nic w tym kierunku świetnie zapominałam o pękającym pecherzu. genialny film. genialny.
mówię do mnie ja jak niżej podpisana.
ja.
tak sobie myślę, że przyjemnie się patrzy na edytor. (tylko na edytor) cóż to sie porobiło z szatą wizualną na tym śmieciowisku..
wczoraj miałam kryzys chęci i potrzeby współuczestnictwa w interesie z pcv. wybrnęłam z niego bohatersko, tylko nie wiem co dalej, bo dziś znowu wrócił.
kryzys goni kryzys. mniejszy się ściga z większym i tak na zmianę. coś mnie ściska od środka, czuje nadal co jakiś czas swędzenie żył, tak jakby ktoś za wszelką cenę chciał się przebić przez skórę na zewnątrz.
boje się. najlepsze jest to, że oboje się boimy, ale nasz strach przyjmuje zupełnie inną postać. ja nie jestem w stanie zrozumieć Twojego, Ty mojego. wymijają się dzień po dniu, nie wiedzieć do końca który z nich rowerzystą a który dwuśladem. i który lepszy. Ty nie masz pojęcia co dzieje się we mnie, ja nie znam tego co kotłuje się w Tobie. i nie wierzę że akceptujesz mnie taką jaką jestem. i boje się że nie zaakceptujesz nas obydwu. ale wierzę Ci, gdy tak mówisz.
sza. 16 dni. niech ktoś wyłączy światło.
