Bez tytułu

żal mi samej siebie, bo dobrze wiem, że otwieram tą karte z próżną nadzieją, że cokolwiek da się tu spisać.
i może nawet pozwolę sobie się łudzić dłużej, choć myszka mnie wpienia masakrycznie zacinając się przy najdrobniejszym ruchu...
żaba.. to nie chodzi o Ciebie. nie umiem sobie z sobą poradzić. ja nie wiem czy to te pierdzielnięte tabletki, hormony, niepalenie, czy inne pierdoły, które przysłaniają mi ostatnie tygodnie, ale tak czy siak problem tkwi we mnie. żyły swędzą mnie częściej niż zwykle, to taka wewnętrzna autoirytacja. spoglądam na coś - to zdarzyło się dzisiaj, to zdarzyło się wczoraj, i łzy cisną się same, kopać mi się chce, wydrapać do krwi ręce z każdej strony. coraz częściej myślę o tym co za mną, a co zostawiam za sobą nie żegnając się nawet. coraz częściej myślę o tym co przede mną i targa mną niepewność czy ja Cię nie zepsuje skarbie.. czy dam radę. słaba jestem, boję się że pewnego brzydkiego dnia okaże się, że to nie mnie szukałeś.